Dag 13, 18 juni. Brig-Simplonpas-Mergozzo
104,1 km
S-day
Vandaag staan we voor de grootste uitdaging van de reis: het bedwingen van de 2005 meter hoge Simplonpas.
Van Brigerbad naar Brig is een afstandje van niks: 4 km. Op een marktpleintje drinken we ons moed in met koffie. En dan beginnen we aan de klim met een lengte van 24 kilometer.
Vooral het eerste gedeelte is pittig, met stukken van 8, 9 en 10%. Op mijn Garmin is de hoogtestijging bij te houden. Gestaag klimmen we van 700 meter naar 1000 en verder naar 1300, 1400 etc. Beneden ons worden de huisjes in Brig steeds kleiner. Onze route gaat grotendeels over de ‘oude’ pasweg. Onvermijdelijk is, dat sommige stukken ook over de hoofdroute gaan. De verkeersdrukte valt mee. Op zaterdag is er weinig vrachtverkeer.
Het gaat eigenlijk best lekker. Dat we inmiddels al menig hellinkje hebben genomen betaalt zich nu uit. 1700 meter, 1800, 1900….. het grote hotel op de pas komt in zicht.
Vlak voor het hotel wijst mijn hoogtemeter op mijn Garmin 2009 meter aan. Tevens zegt ie, dat we in totaal sinds het vertrek in Brig 1465 hoogtemeters overbrugd hebben. Even later: 2005 meter, de officiƫle hoogte van de Simplonpas.
Fotomomentje bij het bord op de pas. Dan snel voor koffie en een soepje naar het restaurant wat verderop.
Zsm naar beneden
We verheugen ons op een mooie en vooral lange afdaling. Maar die valt tegen. Voor de verandering is het weer eens gaan regenen. En met een striemende wind tegen en een ijskoude regen in je gezicht, is een afdaling geen feest. Met mooi weer, zouden we genoten hebben van de rit door een indrukwekkende kloof met links en rechts enorme watervallen. Nu hebben we maar aandacht voor een ding: zo snel mogelijk naar beneden, waar het hopelijk wat aangenamer is. Kort nadat we de Italiaanse grens zijn gepasseerd, wordt het droog en komt de zon weer tevoorschijn.
Het regenjack, de pijpen en de mouwen kunnen weer uit.
Geen camping
Volgens het boekje is er in Domodossola geen camping. Dat kunnen we ons echter nauwelijks voorstellen. “Maar veronderstel, dat het nu inderdaad zo is, zullen we dan een hotelletje of B&B nemen?” suggereer ik voorzichtig. Daar voelt Bas helemaal niets voor: “Dan zoeken we een plek om wild te kamperen.”
In Domodossola blijkt inderdaad verstoken van een camping. Bij een tankstation tappen we extra water en gaan vervolgens op zoek naar een mooi plekje. Maar het dal waar we doorheen fietsen is weinig aanlokkelijk. Een spoorlijn, veel kleine rommelige bedrijfjes en een drukke autoweg bepalen de sfeer. Na vijftien kilometer hebben we nog geen geschikte plek gevonden.
Mergozzo
De eerstvolgende camping ligt achttien kilometer verderop, aan het meer van Mergozzo. “Dat maar doen dan?” Aldus besloten. Gelukkig gaat de weg nog steeds licht naar beneden.
In Mergozzo is een kleine camping. De receptioniste heeft een teleurstellende mededeling. De camping is tot de laatste plaats bezet. Het is weekend en er zijn een paar groepen kinderen te gast met hun begeleiders. Ja, dat hadden we van verre al gehoord. Ze denkt nog eens goed na. “Achter het huis is nog een plekje,” probeert ze ons boven het gekrijs uit duidelijk te maken. Of we daar genoegen mee willen nemen? Dan krijgen we nog korting ook. Maar natuurlijk!
Snel slaan we ons kamp op en haasten ons naar het dorp voor een bovenmaatse pizza.
Kaart met de gevolgde route, onderweg gemaakte foto’s en een overzicht van prestaties, zie link op Strava:
Lex Schruijer 