4 mei
Alcazar – Orcera
84,8 km; 1383 hoogtemeters
Na twee makkelijke dagen zonder al te veel klimwerk kunnen we vandaag weer eens aan de bak. Er staan twee cols op het programma en nog wat kleiner grut.
Het is prachtig, zonnig weer, maar wel erg fris. Voorlopig blijven de jacks en windstoppertjes dus aan. Die kunnen pas uit, wanneer we na 10 km vals plat dalend, aan de eerste klim beginnen.
Na een paar kilometer stuiten we op een wegversperring: “Weg afgesloten, doorgang verboden.” Terug gaan is wat ons betreft geen optie, dus negeren we het verbod en nemen de gok dat het waarschijnlijk wel mee zal vallen. “Als de weg maar niet helemaal is weggeslagen,” sombert Bas. Waarna ik hem het verhaal vertel over wat wij destijds meemaakten op de Trans Himalayan Highway in Nepal. Daar was inderdaad de weg als gevolg van sneeuw- en modderlawines op verschillende plaatsen compleet weggeslagen.
Op de weg liggen grind en keien, maar verder valt het mee. Een paar kilometer verderop: een soortgelijke versperring, maar nu voor het verkeer uit tegenovergestelde richting.
Goed dat we niet rechtsomkeert gemaakt hebben!
Het valt ons op, dat het klimmen ons steeds gemakkelijker afgaat. Moeiteloos bereiken we de eerste col.
Stukje dalen en hoppa, daar begint de tweede klim alweer.
Wanneer we die gehad hebben wordt het tijd voor een eenvoudige, maar voedzame maaltijd, op een mooi plekje.
Genieten!
Snel daarna passeren we het bord, dat aangeeft dat we welkom zijn in Andalusië; waar het doorgaans zinderend warm is, maar dezer dagen even niet. De temperatuur is minstens 10 graden lager, dan we hier hadden verwacht. In de zon is het wel aangenaam, maar in de schaduw (en tijdens afdalingen) heb je echt wel wat laagjes kleding nodig. Alles bij elkaar toch prima fietsweer.
In Orcera is het even zoeken naar een hostal. Is dit eenmaal gevonden, dan ziet het er erg gesloten uit. Maar kijk aan, daar gaat plotseling de deur open en worden we uitgenodigd verder te komen. Na wat gedimdam over de prijs volgens Bookingdotcom en de prijs die ons in rekening wordt gebracht kunnen we naar de kamer. Daar is niks mis mee.
Orcera blijkt een weinig opwindend plaatsje, waar verder weinig over te vertellen valt.
Nieuwe foto’s in het album:
De route en prestaties op Strava:
Lex Schruijer 