Dubrovnik – Dubrovnik Airport – Rotterdam
Onze fietsreis over een deel van de Balkan zit erop. Het beeld dat we voorafgaand aan deze reis van dit deel van Europa hadden, kunnen we gelukkig bijstellen.
Botte, onvriendelijke mensen? Hebben we niet ontmoet. Smoezelige hotels en guesthouses? Geen sprake van. (Lakenzak, kussensloop en handdoek: voor Jan met de korte penis meegesleept.) ‘Niet te eten’ lokale gerechten? Bleven ons bespaard.
De natuur? Op veel plaatsen spectaculairder dan verwacht.
Waar we ons vooraf wel een beetje op verkeken hebben: de zwaarte van de reis. Elke reisdag stonden er wel een paar klimmen op het programma, variërend van pittig tot loodzwaar. Wie een hekel heeft aan fietsen in de bergen moet beslist niet aan deze route beginnen. En wie er toch aan begint, kan dat beter wat later in het seizoen doen. In de hoger gelegen delen troffen wij koud en regenachtig weer.
Achteraf was het trouwens maar goed, dat we een dag ‘verspeeld’ hebben doordat de Sedlopas wegens zware sneeuwval gesloten was. Anders waren we nog een dag eerder in het gekkenhuis Dubrovnik aangekomen. Een groter contrast tussen de drukte in die stad met het soms desolate binnenland is niet denkbaar.
Zonder heimwee lieten we dan ook vanochtend deze stad achter ons. In de regen!
Zulk mooi weer als het gisteren was, zo slecht is het vandaag. Het plan was: vanuit de oude haven met een ‘veerbootje’ naar Cavtat om vervolgens nog zes kilometer naar de luchthaven te fietsen. Maar er wordt storm verwacht. Of de boot dan wel vaart, vragen we aan een van de proppers. “Maybe”, is het antwoord. Dat risico nemen we niet. Dan gaan we maar fietsen.
Via hetzelfde weggetje dat we dinsdag volgden, rijden we de stad uit. Mag eigenlijk niet, want het is eenrichtingsverkeer. Het eindigt bij de vangrail van de hoofdweg.
De fietsen en bagage tillen we eroverheen, waarna we verder gaan langs de hoofdweg, die drukker is dan wij prettig vinden.
Het regent, maar niet al te hard. In tegenstelling tot de storm, die wij natuurlijk tegen hebben.
Al rond één uur komen we aan op de luchthaven. Veel en veel te vroeg natuurlijk, want onze vlucht gaat pas om 20:20 uur.
Buiten begint het nog harder te stormen en komt de regen met bakken uit de hemel. Maar wij zitten lekker droog. Ha!
Beetje lezen, schrijven en op het gemak de fietsen ‘vliegklaar’ maken. Zo draait de tijd wel.
De fietsen passen eigenlijk niet in de scanner. Maar gelukkig treffen we een beveiliger die z’n verstand gebruikt. Hij werpt een blik onder de hoezen, constateert (natuurlijk) niets verdachts en blaft: “It’s okay”
Pfff. Dat ging vorig jaar in Malaga wel anders. Daar moest en zou de fiets gedeeltelijk gedemonteerd worden, omdat ie absoluut door de scanner moest. Bijna hadden we toen onze vlucht gemist.
En nu is het wachten op Transavia vlucht 5008.
We kijken terug op een fantastische fietsreis die geheel volgens plan is verlopen. Nou ja op die ene dag met sneeuw na. Maar met een of twee dagen vertraging hadden we in planning wel rekening gehouden.
Onze Santossen hebben zich weer van hun beste kant laten zien. Geen lekke banden, kapotte spaken of ander ongerief.
Dank aan en complimenten voor Gerrit Koelewijn van Europafietsers, die deze route heeft uitgezet.
Een route die wij collega Europafietsers met een topconditie van harte kunnen aanbevelen!
Nieuwe foto’s in het album ‘Fietsen op de Balkan’, klik hier
Lex Schruijer 