Donderdag 25 mei:
Castilbianco-Monesteria
Een prima dag!
Heerlijk geslapen vannacht. Ik voel me weer kiplekker. Op naar het dorp voor een ontbijtje. We schuiven aan bij de wereldfietsers die we gisteravond ontmoet hebben. Zij fietsen vandaag naar Sevilla. We geven ze het advies de Ruta de Agua te vermijden….
Zij voorspellen ons dat ons vandaag een prachtige etappe te wachten staat. En dat klopt. We fietsen door de Sierra Morena waar varkens zich vet vreten aan de eikels van steeneiken en op die manier de befaamde Ibericohammen produceren. De route is nergens vlak, maar de klimmetjes zijn niet al te ingewikkeld en worden afgewisseld door fijne afdalingen.
Rond vier uur fietsen we Monesteria binnen. We hebben dan Andalusië achter ons gelaten en zijn aangeland in de regio Extremadura.
Ook vandaag was het heet. Een paar koude biertjes in een plaatselijke, van airco voorziene bar, gaan erin als het spreekwoordelijke gods woord in een ouderling.
Na enig zoeken vinden we de Albergue voor peregrino’s. Het is er niet druk. De voorzieningen zijn, zoals we tot nu toe gewend zijn, prima en brandschoon. We rekenen €10 pp af voor een overnachting.
In het dorp spoelen we een pelgrimsdiner weg met een flesje wijn, die aangelengd lijkt met water…
Vrijdag 26 mei
Monesteria-Zafra
Door de Extremadura
Als we rond 8 uur uit Monesteria vertrekken is het nog heerlijk koel. Eerst naar het 6 km verderop gelegen Calera de Léon voor een ontbijt. Vanuit hun nest bovenop de kerktoren kijken ooievaars op ons neer.
Daarna volgt een route door de uitgestrektheid van de Extremadura: zachtglooiende graanvelden, afgewisseld door, zo te zien, eeuwenoude olijfgaarden. Hier en daar ook grote kudden schapen.
Dorpen liggen op grote afstand van elkaar.
We besluiten vandaag niet verder te fietsen dan Zafra. Volgens de informatie die we er over hebben: een van de pareltjes van de Extremadura.
We zijn er zo vroeg, dat de albergue nog gesloten is. Dan maar naar het ernaast gelegen hostel. Ook prima.
Zafra blijkt een levendig stadje, met een eeuwenoud centrum. Een menu del dia en daarna een bijna even duur ijsje op het plein, waar tientallen kinderen nog laat in de avond aan het spelen zijn.
Foto’s: De Zilverroute per fiets
Lex Schruijer 