De Zilverroute, dag 6

Merida-Caceres
Zondag 28 mei

Voor het eerst hebben we een slechte ervaring met een Albergue. De voorzieningen in de Albergue Municipal van Merida zijn maar matig.
Net als we op bed liggen haalt een van de gasten het in z’n hoofd een luidruchtige ventilator aan te zetten. Die heeft geen invloed op de temperatuur en de atmosfeer wordt er niet frisser van. Wel ligt bijna iedereen wakker van de rotherrie. Pas als het iemand te gortig wordt en de stekker eruit trekt, kan ik naar dromenland vertrekken. Maar niet voor lang, want naar mijn gevoel steekt na vijf minuten een idioot de stekker er weer in. (….) Tussen de haakjes een krachtige vloek naar keuze invullen.

Vandaag staat er een lange etappe op het programma, dus staan we half zeven op. Het is nog schemerig als we langs een imposant Romeins aquaduct Merida uitfietsen. Het is bewolkt en heerlijk koel. Ultiem fietsweer.

Na een ontbijtje bij een stuwdam (ook uit de Romeinse tijd!) volgt een rit over de N630, aangelegd op de oorspronkelijke Routa de la Plata. Voorheen een drukke verkeersweg, maar sinds er met Europees geld parallel eraan een autosnelweg is aangelegd, is er bijna geen verkeer.

De weg is wel saai. En als de routebeschrijving adviseert op een splitsing een fraaiere, maar veel langere route te nemen naar Caceres, is de keuze daarvoor snel gemaakt. De weg slingert zich door een totaal verlaten landschap met steeneiken en rotspartijen. Als je de steeneiken in gedachten vervangt door schermacacia’s, dan zou je je wanen op de savannes van Kenya of Tanzania.

De etappe verloopt meer dan voorspoedig. Rond 14:00 uur al komt het einddoel, het stadje Caceres in zicht.

De Albergue Turistico ligt in het hoogste gedeelte van de stad. en ziet er keurig uit.

Het stadje heeft een historisch centrum met naast een prachtig Plaza Mayor, talloze intieme pleintjes, alle voorzien van een eigen kerk. Duizenden zwaluwen zorgen voor zomerse geluiden. We zijn het er snel over eens, dat dit het aardigste stadje is, dat we tot dusver zijn tegengekomen.

Na een voortreffelijk ‘menu del dia’ (een bord paella en een lamsschotel) hebben we het idee, dat we er morgen weer tegenaan kunnen. Vooralsnog liggen we keurig op schema.

In de Albergue is het nieuws dat Tom Dumoulin de Giro heeft gewonnen al doorgedrongen.

Foto’s: De Zilverroute per fiets