De Zilverroute, dag 7

Càceres-Carcaboso

29 mei

Vroeg vertrekken en niet al te laat op de plaats van bestemming aankomen bevalt ons wel goed. En van uitslapen, toch al niet een van mijn sterkste kanten, komt in een Albergue sowieso weinig terecht.

Dus staan we al om 7:00 uur in de startblokken. Bas wil wel eerst nog even het weerbericht voor de komende dagen downloaden. Dat boeit mij minder. Want, om met Gerard Reve te spreken: “Ik kan het nut van klagen over het weer niet inzien, zolang er geen middelen zijn ontwikkeld om het te beïnvloeden.” En zo is het maar net.

Al snel fietsen we Càceres uit en komen we na een lange afdaling terecht in het 10 km. verderop gelegen Casar de Càceres. Barretjes waar we zouden willen ontbijten zijn nog niet open. Dan maar bij een Spar die wèl open is, een paar broodjes kopen en zelf een ontbijtje maken. Bas heeft de kookspullen bij zich, dus een koppie thee is zo gezet.

Verder maar weer. Wat is de Extremadura toch prachtig! Vogelliefhebbers komen hier volop aan hun trekken. In de struiken is het een gekwetter/gezang van jewelste. En hoog in de lucht zweven arenden(?), vale gieren en ooievaars.

We volgen voorlopig de N630, die hier verre van saai is. Een brug over de Taag: we zijn dus al ongeveer ter hoogte van Lissabon.

Voorlopig gaan we als de brandweer, maar naar het plaatsje Cañaveral, waar we onszelf een koffiestop beloofd hebben, is het nog een pittige klim. Een paar ‘Americano’s’ en tostados hebben we wel verdiend, dachten we zo.

Na Cañaveral gaat de klim nog een stuk door, maar ten slotte vindt het bergruggetje het wel genoeg geweest en suizen we weer een vlakte op, waar het graan al is geoogst. Mooie wolkenluchten maken het plaatje compleet.

Waar te overnachten? In Riolobos is een camping, maar we willen eigenlijk wel wat verder. Mooie plekjes om wild te kamperen komen we niet tegen, dus toch maar naar een Albergue.

In Carcoboso worden we door een oud rollatorvrouwtje haar Albergue binnengelokt. Eerst maar eens kijken hoe Casa Elena er binnen uitziet. Dat valt helemaal niet tegen. Voor €11 pp krijgen we een tweepersoons kamer toegewezen. Onder de douche wacht ik tevergeefs op warm water. Maar dat kan de pret niet drukken. Met dit weer is een koude douche best wel verfrissend.

Tijdens een pelgrimsmenu nemen we de route voor de komende dagen door. Overmorgen kunnen we in Salamanca zijn.

Morgen wacht ons een etappe waarin we in totaal 1200 meter moeten stijgen.Verspreid over zes klimmetjes. Dat dan weer wel….

Foto’s: De Zilverroute per fiets