Zamora-Figueruela
2 juni
We waren er al voor gewaarschuwd: de eerste twintig kilometers na Zamora zijn niet de opwindendste. We doorkruisen een paar armoedige dorpen, waar geen levende ziel te bekennen valt. We zijn in het. ‘Terre del pan’ wat zoveel betekent als het gebied waar (de grondstof voor) brood wordt geproduceerd: tarwe.
De routevariant die we gekozen hebben wijkt af van de route die pelgrims lopen. Wat betekent, dat er in de dorpen geen albergues zijn en dat we genoodzaakt zijn te kamperen. We hebben al gezien, dat er op ca 83 Km een camping is. Maar met welke voorzieningen blijft een raadsel.
Op zoek dus naar een ‘mercado’ voor wat proviand. In de eerste dorpen tevergeefs, maar in het vierde of vijfde dorp is het raak.
Na ca 25 km wordt het landschap interessanter. Maar ook heuvelachtiger. Veel gemene klimnetjes. Afgewisseld door minder gemene, die duidelijk in de minderheid zijn.
Naarmate de middag vordert beginnen we ons af te vragen wat we ons moeten voorstellen bij een camping in dit godverlaten gebied. Dat valt mee: de camping in Figueruela is keurig en van alle gemakken voorzien. Snel zetten we de tent op. Dat kamperen heeft toch ook wel wat! Bovendien: nu hebben we de tent ten minste niet voor Jan met de korte achternaam meegezeuld.
We treffen er overwegend Nederlanders (natuurlijk!) met caravan of camper. Maar er kamperen ook een paar Nederlandse koppels die dezelfde route rijden als wij.
Voor de vijfde keer ontmoeten we het stel dat tegelijk met ons in Sevilla aankwam. (Ze komen een paar uur later aan). Het is maar goed dat we over Nederlanders in het buitenland anders denken dan Reve, die zich in ‘Op weg naar het einde’ liet ontvallen: “Ik vind weinig dingen erger te verdragen dan Nederlanders in het buitenland.”
Foto’s: De Zilverroute per fiets
Lex Schruijer 
Ha Lex,
Zo, ik ben weer helemaal bij en lees je verslag met plezier, erg leuk zoals je dat doet en je bent duidelijk een fan van Reve want zijn uitspraken worden tussendoor nogal eens aangehaald. Jullie maken weer een mooie trip met prachtige kieken van soms van Godverlaten landschappen (moet er niet an denken dat je ergens in de middle of nowhere iets overkomt, hoe en wanneer komt er maar hulp want soms ziet het eruit als jullie alleen op de wereld zijn!)
Erg mooie foto van Zamora de laatste keer, een schilderij gelijk met die weerspiegeling in het water. Het eind van de reis komt nu toch wel aardig in zicht, dunkt me. Of je net zoals Dumoulin zult worden ontvangen dat weet ik nie maar het thuisfront vind het zo langzamerhand wel genoeg, geloof ik. Dus kleertjes in de wasmachine,,,,,,een uitgebreide douche en óp naar de dealer want het nieuwe automobiel zal er nu toch wel wezen? Ook dát wordt weer een avontuur, wel effe iets anders dan je tweewieler…,je kijkt er vast wel naar uit?!
Lex, “goeie” Pinksterdagen en brei een mooi end aan jullie reis met een groet uit het Amsterdamse.
LikeLike
Ha Rob, andermaal dank voor je reactie. Tsja we fietsen wel door een godverlaten streek. We gaan er maar van uit dat pelgrims een engeltje op de schouder meekrijgen. Het eind komt idd in zicht. Als er niks meer tegen zit fietsen we dinsdag, vroeg in de middag Santiago binnen. Groeten uit A Guniña!
LikeLike