De Zilverroute, dag 13

A Gudiña-Allariz

4 juni

Het is mistig. En als we buiten de eerste stappen zetten blijkt het ook nog eens verrekte koud: 8 graden. Voor het eerst tijdens deze reis gaan we, gehuld in laagjes kleding op pad: thermohemd, fietsshirt, windstopper en fietsjack.

De eerste kilometers zijn niet al te heftig. We zijn inmiddels in de regio Gallicië, waarvan Santiago de hoofdstad is. Het einddoel komt in zicht! De natuur doet mysterieus aan. Middelhoge bergen, begroeid met donkere loofbossen.

Na A Trepa volgt een kilometers lange afdaling. Half versteend komen we aan in Verin. Tijdens de koffie zien we op tv (die in Spaanse cafés ALTIJD aanstaat 😡) beelden van een aanslag in Londen.

Rond half elf breekt de zon door. Maar tegelijkertijd steekt ook de wind op. En niet zo zuinig ook. Een stormachtige tegenwind maakt de beklimming van lange hellingen er niet gemakkelijker op.

De rest van de etappe is weinig opwindend. Lange klimmen, flauwe afdalingen en zo nu en dan een stukje vlak, wisselen elkaar af. De harde en frisse wind maakt het er allemaal niet aangenamer op. Ik ben dan ook blij als we rond 15:30 uur het plaatsje Allariz infietsen; het einddoel van vandaag. Er zijn twee albergues. De ene blijkt gesloten en de andere alleen bestemd voor groepen. Maar laat er nu even buiten Allariz ook een camping zijn! Toch goed dat we een tent bij ons hebben.

De camping is keurig. Er is zelfs een restaurant waar we een menu, inclusief drankjes voorgeschoteld krijgen waarvoor we in Nederland ten minste het zesvoudige waren kwijt geweest.

Foto’s: De Zilverroute per fiets