Dag 7: 28 april
Fontanete – Teruel
73,1 km: 1171 hoogtemeters
Zelden zo leuk ergens overnacht als in de Albergue van Fontanete. We hadden het rijk alleen, konden gebruik maken van de keuken en, niet onbelangrijk, onze (natte) spullen uitwassen en drogen.
Het is vandaag weer zonnig, maar: fris. Meteen aan het begin worden we getrakteerd op een stevige klim van 9,3 km naar het hoogste punt van de hele route de Puerte de Vilarroya, op 1700 meter. Na zes dagen voornamelijk klimmen draaien we daar onze hand niet meer voor om!
Er staat een stevige wind, die we natuurlijk tegen hebben. Zonder problemen komen we boven.
Een fijne afdaling, koffie in het eerste dorp dat we tegenkomen en weer klaar voor de tweede klim naar 1600 meter. We doorkruisen de ruige en onherbergzame Maestrazgo (geen levende ziel te zien hier), met besneeuwde bergen in de verte en gieren die ons van grote hoogte in de gaten houden.
Ook de tweede pas bereiken we zonder problemen. Daarna volgt een traject met af en toe een klim, gevolgd door een afdaling. Het waait inmiddels zo hard, dat we zelfs in afdalingen moeten bijtrappen. Naarmate we dichter in de buurt van Teruel komen wordt het landschap groener en vriendelijker. Teruel is een tamelijk grote stad. Het hotel dat we geselecteerd hebben zit vol. Achteraf maar goed ook, want het hostel waar we uiteindelijk terecht komen ligt vlak bij het centrum en doet heel wat vriendelijker aan.
Teruel blijkt een levendig stadje. Het is zaterdagavond en de terrassen zitten vol. Op het Plaza Mayor zijn voorstellingen, o.a. van een buikdanseres. Ja, ja, als je blind bent mis je toch veel….
Nieuwe foto’s op
Lex Schruijer 