2 mei
Alarcón – Barrax
80,1 Km; 372 Hoogtemeters
De bar op het pleintje voor de kerk van Alarcón hoort bij Hostal Don Juan. Daar werken we een prima ontbijtje naar binnen en maken een praatje met een echtpaar van onze leeftijd (iets ouder misschien?) Zij rijden dezelfde route als wij, maar dan in omgekeerde richting. Er staan ons in de Sierra Nevada nog aardig wat klimmetjes te wachten, begrijpen we. Hen ook, maar daar weiden we maar niet te veel over uit.
Voorlopig kunnen we het vandaag rustig aan doen. Er wacht ons namelijk een rit door de vlakte van La Mancha met aansluitend een flink stuk langs een kanaal.
En route!
Wat helpt: de wind blaast naar het zuid-oosten en toevallig moeten wij ook die kant op.
Over het weer hebben we eigenlijk niets te klagen. De zon schijnt, maar veel warmer dan een graad of vijftien wordt het niet. Kortom: prima fietsweer.
In de vlakte van La Mancha hebben de karakteristieke windmolens uit de verhalen van Cervantes plaatsgemaakt voor moderne windmolenparken. Don Quichot zou vandaag de dag niet weten waar te beginnen met het bestrijden van windmolens. We tellen er vele honderden. Het laatste deel van de etappe van vandaag volgen we het fietspad langs een kanaal, dat zich via talrijke bochten een weg baant door een (strook) bos.
Sneller dan gepland hebben we er 50 km opzitten.
Dat late ‘dineren’ in Spanje bevalt ons maar matig. Maar wat let ons om tussen de middag zelf een potje te koken, als je alle spullen en ingrediënten daarvoor zelf bij je hebt? Een pastamaaltijd, bereid op een mooi plekje langs het kanaal blijft er in als het spreekwoordelijke Gods woord in een ouderling.
Het kanaal blijven we volgen tot nabij Barax, waar we een hostal vinden, dat volgens het boekje geliefd is bij truckers. Geen trucker te zien overigens, maar het hostal voldoet aan de verwachtingen: eenvoudig maar schoon. (En snelle WiFi!)
Nieuwe foto’s in het album:
Route en prestaties op Strava:
Lex Schruijer 