Pluzine (Montenegro) – Foca Bosnië Herzegovina
Een zonnetje! Dan ziet de wereld er toch anders uit. Maar koud is het nog wel. Eerst maar even naar dat restaurant van gisteravond om een beetje op te warmen.
De aardige mevrouw die ons daar gisteren tijdens het ‘diner’ bediende, voorziet ons nu tijdens het ontbijt van gerechten die we helemaal niet besteld hebben. Maar ja, gisteravond kon de schat de hulp inroepen van een Engels sprekende dochter….. We doen er maar niet moeilijk over.
Parallel aan een enorm stuwmeer fietsen we richting de grens van Montenegro en Bosnië. Een prachtige route. Je zou zweren, dat je langs een van de Noorse fjorden fietste. Of in de Alpen.
Bij een hoge stuwdam vergaapt een horde toeristen zich aan een spectaculair uitzicht over de Tara Canyon.
Af en toe een klimmetje, maar verder is de route niet al te ingewikkeld.
Al snel bereiken we de grens.
Pech!
Een groep jongelui die hier gaat raften en een bus met toeristen is ons voor. En de paspoorten van al die lui moeten stuk voor stuk worden gescand. Hetzelfde ritueel herhaalt zich bij de Bosnische grens. Het kost ons alles bij elkaar bijna een uur.
Het verschil met Montenegro dat meteen al opvalt? De weg: een lappendeken van uiteenlopende soorten asfalt met veel gaten en richels.
We passeren veel kampen van waaruit je kunt raften op de snelstromende Tara rivier. Maar voor wie wel eens geraft heeft op de Zambezi, stellen de ‘rapid’s’ (stroomversnellingen) op deze rivier niet zo veel voor. Maar goed, veel Bosniërs verdienen hier toch een aardige boterham aan.
Rond drie uur belanden we in een restaurant, een paar kilometer voor Foca. ‘Ns kijken of in dit plaatsje een slaapplaats te vinden is. We zouden wel wat verder willen fietsen, maar de eerstvolgende plaats met een guesthouse ligt bijna 50 km hier vandaan. Van het goede net iets te veel.
Op Booking zien we, dat hier ook kamers verhuurd worden. “Ja hoor”, bevestigt de leuke serveerster die ons zojuist een biertje heeft gebracht. “Maar als je via Booking boekt, ben je wel duurder uit”. Nou, dan doen we dat toch rechtstreeks?
Even later nemen we onze intrek in een brandschoon chaletje. En wij maar denken dat je in deze contreien genoegen zou moeten nemen met aggenebish hotelletjes. Het zoveelste vooroordeel over de Balkan dat we moeten deleten.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben fietsen we nog even door naar Foca, waar tijdens de Bosnië-oorlog nog een hevige strijd is geleverd.
Veel bouwvallen van fabriekscomplexen, maar in het centrum ook veel opgeknapte huizen. Verder weinig te beleven hier.
Naar Sarajevo, de hoofdstad van Bosnië Herzegovina, is het morgen ruim 70 km fietsen met onderweg een klim van 700 meter. Een reden om het vanavond maar niet te laat te maken.
Nieuwe foto’s in het album ‘Fietsen op de Balkan’, klik hier
Lex Schruijer 